Wolność.

Pisałam poprzednio, że kolejny ruch należy do Marka?

Nieprawda! :))

Kolejny ruch należy do mnie. Bo to moje życie.

Miałam cholerne problemy ze snem przez ostatnich kilka nocy - przewracanie się w łóżku do 2, 3, 4 nad ranem... I ciągłe rozmowy z Markiem w mojej głowie, mówienie mu rzeczy, które powinnam była powiedzieć już dawno. Moje rozżalenie nad jego niektórymi zachowaniami.

Dotychczasowa normalka.

Wczoraj zasnęłam w miarę normalnie, ale za to dziś rano obudziłam się po 5. I znów - rozmowa z Markiem w mojej głowie, żal... Zaczęłam płakać.

I nagle uświadomiłam sobie, że go już nie kocham.

Na początku poczucie straty było ogromne - zaczęłam ryczeć jeszcze bardziej.

A potem była ulga. Olbrzymie uczucie ulgi i wolności. Jakby nagle zrobiło się we mnie więcej miejsca na powietrze, którym oddycham.

A w tej chwili siedzę, i się zastanawiam, jak to jest możliwe, że kocha się kogoś tak bardzo przez 3 lata, a potem jednego dnia człowiek się budzi, i... nie kocha.

Chyba, że go nigdy nie kochałam. Ale nad tym muszę jeszcze pomyśleć - za świeże to wszystko dla mnie jeszcze, żeby to ogarnąć.

Na razie jedynie poczułam się tak cudownie wolna, że musiałam o tym napisać.